Ναι. Εκεί ψηλά στο λόφο απέναντι απ΄τη Ακρόπολη, την "έβγαλα" όλη μέρα σχεδόν σήμερα, μ'ενα καφέ στο χέρι και καλή παρέα. Δεν μιλήσαμε πολύ μεταξύ μας. Μας έφτανε που ξεφύγαμε απο την φασαρία και την τρέλα της πόλης. Απλά κάτσαμε, απολαύσαμε την θέα και την φύση. Ηρεμήσαμε, γαληνέψαμε και σκεφτήκαμε. Ο καθένας τα δικά του, υποθέτω.
Μας φύσηξε ο καθαρός αέρας, που μόνο εκεί πάνω μπορείς να βρεις στην Αθήνα πλέον. Μας φώτισε ο ήλιος που ήταν και σήμερα λαμπερός.
Στου Φιλοπάππου μπορείς να δεις όλη την Αθήνα περιμετρικά. Το μάτι μας έφτασε μέχρι την θάλασσα, που εμένα τουλάχιστον με έκανε να θέλω να φτάσω εκεί, να μπω σ'ένα καράβι και να φύγω μακριά. Από όλους και από όλα.
Συμπερασματικά αυτό που όλοι μας διαπιστώσαμε ανεβαίνοντας στο λόφο -αλλά κυρίως ο Μ. που είναι από Ρόδο και οι άλλοι από Κύπρο, όμως ΚΑΙ εγώ- είναι πως ζούμε σε μία τσιμεντούπολη. Κι αυτό το "τσιμέντο" μας κάνει πολύ κακό. Σωματικά και ψυχικά.
Και γι'αυτό τον λόγο, έστω κι αν δεν αποφύγαμε την οπτική επαφή με την πόλη, αναζωογονηθήκαμε. Σωματικά και ψυχικά. :)
*Την φωτό την έβγαλα σήμερα (με το κινητό δυστυχώς) !
Καλή εβδομάδα!Kisses!
Έτσι είναι τα ταξίδια (ακόμα και τα νοητά, ακόμα και τα ολιγόλεπτα) αναζωογονητικά. Μακάρι να έχεις τη διάθεση (και το χρόνο και την αφορμή) να τα κάνεις συχνά :-) Καλώς σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ διάθεση είναι η μόνη που ποτέ δεν λείπει...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες! Καλό βράδυ!