Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

So proud.

Είναι μερικές φορές που πραγματικά νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου. Κι εγώ αυτή την στιγμή είμαι. Μπορεί να μην έγραψα καλά στο μάθημα, όμως είναι απο τις ελάχιστες φορές τελευταία που νιώθω τόσο αισιόδοξη και χαρούμενη. Τώρα ξέρω πως όλα θα φτιάξουν απο δω και πέρα γιατί έγινε ένα βήμα.

Και πως μετά από 5 χρόνια που παίζω κιθάρα, σήμερα έγραψα το πρώτο μου τραγούδι. Πρωί πρωί στη σχολή αφού έδωσα το μάθημα, καθισμένη στο κυλικείο, άρχισα να γράφω τους στίχους και μόλις γύρισα πήρα την κιθάρα μου και του βρήκα μουσική... Και είναι όμορφο! Μου βγήκε έτσι αβίαστα χωρίς να το προσπαθήσω. Μάλλον έφταιγε η υπερβολική προσπάθεια για τις προηγούμενες αποτυχημένες απόπειρες.
 Καλά λένε πως η δημιουργία έρχεται σε δύσκολες περιόδους της ζωής μας. Ε λοιπόν εγώ αισθάνομαι πολύ περήφανη και για το τραγούδι και κυρίως για το άλλο, αυτό το βήμα που θα με πάει επιτέλους παραπέρα και θα με κάνει να ξεφύγω από τις αρνητικές σκέψεις.

Δώστε χαρά και δημιουργία στη ζωή σας, δεν αξίζει να είναι στάσιμη και μίζερη...


 Καλή μέρα σε όλους, καλή εβδομάδα και καλή Σαρακοστή! :D

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Piccòlou ιντερνετικά.

Μέσα σε μία περίεργη για μένα περίοδο γεμάτη άγχος και σκέψεις που με κατακλύζουν, σκέφτηκα πως αυτό το ιστολόγιο μπορεί να αποτελέσει διέξοδο και πηγή αισιοδοξίας, έστω και ιντερνετικά, εφόσον θα μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα με σας, όπως κι εσείς το ίδιο. :)

Λιγα λόγια για το Piccolou...
Piccolo: στα ιταλικά σημαίνει μικρούλι. Kατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου οι Ιταλοί φώναζαν τα Ελληνόπουλα πιτσιρίκια στο δρόμο piccolo, όπως με πληροφόρησε κάποτε ο αγαπημένος μου παππούς.
Στη συνέχεια λοιπόν η τρελιάρα αδερφή μου ακούγοντας αυτό, μου το 'κόλλησε' (μιας και είμαι λίγο μικροκαμωμένη!) και με φώναζε έτσι αυτή και οι φίλοι μου, ώσπου το piccolo πέρασε από πολλά στάδια όπως piccolaki, piccolini και εν τέλει έγινε piccòlou.
Αυτή είμαι εγώ λοιπόν!





Καλώς σας βρήκα..........

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Συναισθήματα.




Όμορφα, δυσάρεστα, περίεργα, απροσδιόριστα. Συναισθήματα που σε γεμίζουν, που σε κάνουν να κλαις, να γελάς,να αγχώνεσαι, να συγκινείσαι. Που σε ξεσηκώνουν, σε συνεπαίρνουν, σε ληγώνουν, σε μεθούν.

Έρωτας. Είναι εκείνος που αγχώνει, και ταυτόχρονα γαληνεύει. Ζαλίζει, ενθουσιάζει. Παθιάζει και εθίζει. Όμως σε παίζει και σε πληγώνει. Γι'αυτο και σε φοβίζει. Κάνει τον κύκλο του και χάνεται.

Μια μέρα όμως θα'ρθει και θ'ανθίσει. Θα μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, πιο ουσιώδες, πιο ζωτικό.
Και θα πεις μείνε εδώ. Σ'αγαπώ.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Ζήλεια του.....

*Με παίρνει τις προάλλες η Δ. να πάμε για καφέ, ναι της λέω πάμε θα έρθει και ο Σ.(κοινός μας φίλος). -Ααα άσε, μου απαντάει, που να τρεέεεχωωω τώρααα, θα με χέσει και ο δικός μου...Ντοϊνγκ!! Τι λες καλή μου, μου 'ρθε να της πω! Κι από πότε κάνεις ότι σου λέει ο ...*

Κι από πότε οι άντρες έγιναν σπαστικοί, γκρινιάρηδες και κυρίως παθολογικά ζηλιάρηδες? Μέχρι στιγμής εγώ νόμιζα πως αυτά ήταν προνόμια των γυναικών! Ήμαρτον Θεέ μου... Άν προστεθούν κι αυτά δηλαδή σε όοολα τα άλλα ελαττώματα των ανδρών, πάει καήκαμεεεε! Δεν ξέρω τι να πω, τα 'χω περάσει κι εγώ δεν λέω αλλά μετά έστρωσε το πουλάκι μου.:P Άσε που απο αυτή την φίλη μου τώρα ακούω πολύ χειρότερα σκηνικά! Μου ΄χουν φύγει τα μαλλιά καλέ και τα ψάχνω στο πάτωμα κάθε φορά που μου λέει γι'αυτόν! Ιστορίες επιστημονικής φαντασίας φτιάχνει το παλικάρι με το μυαλουδάκι του, που αν δεν έμενε στην Ελλάδα θα 'πρεπε να τον πάρουνε στο Hollywood για σεναριογράφο! Άσε το άλλο...είσαι σίγουρα στη σχολή ή μου λες παπ...ες? Χα! Καλάααα μην πω για το φεισμπουκ...εννοείται...έχει τους κωδικούς, μπαίνει, τσεκάρει ό,τι θέλει κι όποτε θέλει! Δείχνει ποιος είναι ο άντρας.... Μη χέσω! Καλά κι αυτή άλλη μουρόχαυλη, κάθεται και τ'ανέχεται και δεν του λέει τίποτα. Εντάξει δεν είναι κι από εκείνα τα κοριτσάκια που λένε 'εντάξει αφέντη' και σκύβουν το κεφάλι, αλλά οτι την δέρνει μία μαλακία, την δέρνει! Δεν βγάζω βεβαίως τον εαυτό μου στην απ'έξω, διότι όπως προείπα κι εγώ ανεχόμουνα αλλά ως ένα σημείο και να που μου βγήκε σε καλό.
Μα τι να τον κάνεις τον άντρα μωρέ αν είναι ζηλιαρόγατος και δεν σ'αφήνει να βγεις και με την κολλητή να τα πείτε, ή να πας και κάπου με άλλη παρέα, και αντρική ναι! Άμα είναι φίλος, και αντρική. Δεν υποστηρίζω πως υπάρχει απόλυτη φιλία ανάμεσα στα δύο φύλα αλλά εγώ εδώ και 6 χρόνια, με δύο άτομα του αντίθετου φύλου συνυπάρχουμε ωραιότατα χωρίς 'επιπλοκές' και ο καθένας με τις σχέσεις του φυσικά. Εμ τι!

Γιατί κύριος, και να ζηλέψεις τι νομίζεις θα καταφέρεις? (αναφέρομαι και στις γυναίκες ζηλιαρόγατες)
Ίσα ίσα να την απομακρύνεις πιο πολύ.
Και θα κλείσω με μια φράση της αθάνατης Ντένης Μαρκορά από δυο ξένους...
"Η γυναίκα άμα θέλει να σου κάνει λαδιά και σε μπουκάλι να την κλείσεις, με τον φελλό θα το κάνει!"

Φλασάκι.

Φλασιά. Και κάπως έτσι μου 'ρθε και σκέφτηκα την ανεμελιά που είχα πριν 4 χρόνια. Κι εμένα, να γυρνάω όλο το κέντρο της Αθήνας με μια φίλη από δίπλα χωρίς να κουραζόμαστε ποτέ. Να τρέχουμε κάθε μέρα μετά την σχολή σαν τις τρελές, μόνο και μόνο για να μην γυρίσουμε σπίτι, μ'ένα μιλκ σέικ φράουλα -απο τα μακ φυσικά- στο χέρι και να αράζουμε στα παγκάκια του Συντάγματος, ή άλλοτε για καφέ με τα παιδιά στη Μητροπόλεως.Μελαγχόλησα. Γιατί τώρα δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας. Που να τρέχουμε Ερμού, Γκάζι, Θησείο...Και που λεφτά για βόλτες, καφέδες και ψώνια. Και που όρεξη. Και που να πας με όλα αυτά που γίνονται...

Φλασάκι. Οι καιροί αλλάζουν. Κι εμείς αλλάζουμε μαζί τους. Γι'αυτό κι εγώ θα συμβιβαστώ στο όμορφο χρωματιστό δωματιάκι μου, τον ύπνο που τόσο έχω ανάγκη τον τελευταίο καιρό, στα τηλέφωνα με τις φίλες, τις ταινίες αγκαλιά με τον Μ.και τις βόλτες μέχρι την σχολή. Και για να μην ξεχνιόμαστε...μαγνητόφωνα μπορεί να μην υπάρχουν, υπάρχουν όμως τραγουδάκια στο γιου τιουμπ εύκαιρα να τα ακούσεις όποτε εσύ γουστάρεις. Α! Και να σκέφτεσαι πως θα'ρθει η ώρα κι η στιγμή που την ρεβανς θα πάρεις. ;)


 Υ.Γ το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα πατίνι και δυο ρουλεμάν!

Κι όμως.

Το ξενύχτησα χθες με τον Σ.(φιλαράκι!) στο σπίτι μέχρι αργά λέγοντας βλακείες και βλέποντας το "Κάτι τρέχει με την Μαίρη". Τι κι αν έγραφα μάθημα το πρωί κι είχα πρωινό ξύπνημα?? Κι όμως. Κοιμήθηκα 3, σηκώθηκα 8, πήγα, έγραψα άπειρα νυσταγμένη, (απορώ πως θυμόμουνα κι αυτά που έγραφα) γύρισα σαν άλλη ωραία κοιμομένη μες στο τρόλλευ και τώρα να'μαι εδώ στο ζεστό μου κρεβατάκι, το ίδιο άπειρα νυσταγμένη με πριν, ξαπλωμένη με το λαπιτόπι αγκαλιά κ έτοιμη να κοιμηθώ για άλλο ένα δυωράκι. Τι τέλεια αίσθηση...Όσο χάλια αισθάνεσαι όταν σηκώνεσαι απ΄το κρεβάτι χωρίς να 'χεις χορτάσει ύπνο, τόσο υπέροχα νιώθεις όταν γυρνάς και ξαναπέφτεις. Όνειρα γλυκά!


Stop ACTA.

Τραγουδάκι με νόημα από νεαρούς hiphop-άδες κατά της νομοθετικής ρύθμισης ACTA. Αξίζει, δείτε το και διαδώστε το. Παίζει κι ο Μ.   ;)



Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Εξεταστικές.


  Μ'αυτές τις εξεταστικές 5 κιλά θα πάρω! Ο ποπός φυτρώνει σε καρέκλες,καναπέδες και κρεβάτια -πως αλλιώς να διαβάζεις άλλωστε!- κι ότι τρως κι ότι πιεις κάθεται κι αυτό πάνω σου. Σε 3 βδομάδες που τελειώνουμε, θα αρχίσω γυμναστική και δίαιτα μου φαίνεται με τόσο junk και τόση σοκολάτα που 'χω κατεβάσει. Για να λειτουργήσει ο εγκέφαλος δηλαδή! Μαζί με το πρόγραμμα της εξεταστικής έπρεπε να βγάζουνε και πρόγραμμα αποτοξίνωσης για after. 
Αααχ και να 'χα κι όρεξη για διάβασμα καλά θα'τανε αλλά που να το βρω? Είναι αυτό που είδα κάπου δεν θυμάμαι τώρα. Βρέχει, που να τρέχεις στη σχολή να γράψεις? Έχει λιακάδα, κρίμα να χαραμίσεις τέτοια μέρα. Ήθελα να 'ξερα υπάρχει μέρα κατάλληλη για μάθημα και σχολή...Αναρωτιέμαι και τελικά απαντώ ναι υπάρχει! Ο πρώτος χρόνος της φοιτητικής ζωής, που δεν πας για μάθημα, για καφε πας! Εκεί γουστάρεις, μετά αρχίζουν τα δύσκολα, τα χρωστούμενα ολοένα και αυξάνονται και πληθαίνουν, κ εσύ νιώθεις οτι γερνάς (όλοι οι άνω των 22 τα ίδια λένε,κάποτε τους κορόιδευα, τώρα το λέω κι εγώ!) και θες να ξεμπερδεύεις. 5 χρόνια πέρασαν. Εγώ πότε θα γίνω πτυχιούχα???? Έστω κι άνεργη.....